Dag 10 Page - Moab
Vanmorgen was Walter al om 6.00 uur wakker, veel mensen vertrekken al vroeg van de campground. Ook wij wilden vroeg op, dus zijn we om 6.30 uur opgestaan. We hebben een lange tocht voor de boeg vandaag, ongeveer 425 km.
Gelukkig ging het rijden erg vlot vandaag. Amerikanen zijn ook een plezier op de weg, niemand (bijna) rijdt te hard, ze hebben nog nooit gehoord van bumperkleven en iedereen geeft je de ruimte. Voordat we hetwisten, zaten we in Monument Valley. Dit is echt herkenning van de film. Raar om te zien dat er in zo'n grote vlakte opeens van die tafelbergen staan. We zijn het park zelf niet ingereden, dit zijn voornamelijk 'dirtroads', daar mogen we met de camper niet op rijden en we hadden er ook geen tijd voor. Maar dat maakte niets uit, rijdend over de US 191 kom je er vlak langs. Na veel foto's gemaakt te hebben (als we in dit tempo doorgaan hebben we aan het einde van de reis wel 1500 foto's
Omdat het in Utah een uur later is dan in Arizona, lijkt het net of we een uur langer nodig hebben om er te komen. We wilden wat gaan lunchen in Bluff, dit zou een leuk cowboystadje zijn. Er was alleen niet veel van te vinden, wij hebben in ieder geval geen leuk stadje gevonden. Wel vonden we Twin Rock Café (aanrader van het AA-forum), daar hebben we heerlijk geluncht en appeltaart gegeten. Toen hadden we weer genoeg op voor de hele dag, de portie eten in Amerika zijn ongeveer 2x zo groot als in Nederland en het drinken wordt steeds bijgevuld.
Aangekomen in Moab zijn we meteen doorgereden naar Archer NP. We wilden graag de Fiery Furnace Walk gaan doen, een wandeling met een gids. Dit kon je alleen in de visitor centre bespreken, niet telefonisch. Toen we aankwamen, zagen we dat de 1e mogelijkheid om te boeken voor vrijdag 16.00 uur was, net ons laatste dag in Moab. Gelukkig, ik heb gelijk geboekt. Voor Manon weer een boekje gehaald voor junior ranger, mag ze straks weer een keer de eed afleggen.
Daarna doorgereden naar Tag-a-Long en een raft-tocht over de Colorado rivier geboekt voor morgenochtend. Waterschoenen gekocht en daarna eindelijk door naar de campground, waar we rond 18.30 uur aankwamen. De rest dook meteen het zwembadje in, ik ging lekker even buiten zitten lezen. De kinderen kwamen terug toen er 2 dikke Amerikaansen in het zwembad kwamen, er was gelijk geen plek meer. Hamburgers op de barbecue en we hebben weer gegeten. Nu nog rustig buiten zitten, marsh mallows roosteren, beetje lezen en natuurlijk jullie weer op de hoogte brengen.
Dag 9 Page
Vandaag was denk ik één van de hoogtepunten van onze reis. We waren erg vroeg wakker, omdat de eerste mensen al om 6 uur van de camping vertrokken. En met die grote auto's hier, is dan meteen de hele campground wakker. Maar goed, we wilden toch vroeg op om naar Horseshoe Bend te gaan.
Dit is een prachtige blik op de Colorado-rivier die de vorm heeft van een hoefijzer. We kwamen aanrijden in de middle of nowhere, in de felle zon. Vanaf de parkeerplaats moesten we ongeveer 20 minuten lopen door rul zand, heuvel op en heuvel af. We waren al moe toen we er aankwamen. Maar de beloning was fantastisch. We stonden aande rand van een canyonen zagen diep onder ons de rivier kronkelen. Volgens Walter zeker 500 meter diep. Een schitterend gezicht. Heel ver in de diepte zagen we ook wat bootjes voorbij komen, dat lijkt me ook prachtig om te doen, misschien iets voor een eventuele volgende keer.
Het teruglopen was wat minder, bijna de hele tijd heuvel op. Dan is het wel fijn als je aankomt bij je camper, alles bij de hand, eten, drinken, toilet.
Na Horseshoe Bend zijn we naar Antelope Canyon gereden. Er zijn daar 2 verschillende slot-canyons, maar wij hadden gehoord dat de Lower Canyon leuker was met kinderen. Antelope Canyon is gelegen op Navajo land, dus je moest ook permit aan hen betalen. Een gids brengt je dan naar de canyon. Als je daar aankomt, weet je niet wat je ziet. In de grond is een smalle scheur (ik kon er nog wel doorheen) en daar moet je je in laten zakker. Maar als je beneden komt, weet je niet wat je ziet. Door Antelope Canyon stroomt geregeld water, dus de wanden zijn prachtig afgesleten in golfbewegingen. Bovenlangs valt de zon in de canyon, wat een schitterend kleurenspel oplevert. Ook de kinderen vonden het prachtig. Je wandelt door smalle gangetjes, klimt over rotsen, daalt af via gammele trappetjes en overal die prachtige golvende, gladgeschuurde rotsen. Het enige nadeel is, dat als je eindelijk de canyon uit bent, je midden in de woestijn staat en je nog terug moet lopen, weer door rul zand en heuvel opwaarts. Maar het is echt de moeite waard, ik zou er zeker nog eens teruggaan.
Na al dat lopen, hadden we wel honger gekregen en zijn dus vooral voor Manon naar McDonalds gegaan. Manon helemaal gelukkig. Daarna zijn we doorgereden naar Glen Powell Dam. Deze dam houdt de Colorado rivier tegen om electriciteit op te wekken. Bij de visitor centre hebben we Manon geholpen met het junior ranger programma. Hiermee heeft ze een badge verdiend en moest ze een eed in het engels afleggen. Heel leuk !!
Daarna wilden we naar het strand bij Lake Powell, maar we konden het niet vinden. Dus maar terug naar de campground, waar de kids nog gezwommen hebben. Vanavond lekker kip van de barbecue, helaas niet voor 25 personen, hahaha. Nu gaan we rustig opruimen en weer op tijd naar bed, morgen willen we vroeg vertrekken.
Dag 8 Grand Canyon - Page
Vandaag verlaten we Trailer Village en de Grand Canyon. Maar eerst rijden we nog naar Desert View, bij de oost-ingang van de South Rime. Hier heb je nog een paar prachtige viewpoints. Hoe vaak ik ook naar de Grand Canyon kijk, ik kan er geen genoeg van krijgen. Het is zo indrukwekkend, zo prachtig, zo ongelooflijk. De laatste blikken op de Grand Canyon nemen we vanaf de Watch Tower, een toren gebouwdin de stijl van de Hopi-Indianen. Daarna verlaten we de Grand Canyon en vervolgen onze weg naar Page, een stadje bij Lake Powell.
Bijna de hele route gaat door Navajo Nation. Dit is ook te zien aan de vele kraampjes langs de weg met indiaanse sieraden en potten. Ze noemen zichzelf Native Americans. We zitten nu in het noorden van Arizona, dit is veelal woestijngebied. Het is erg verlaten hier, af en toe zie je wat trailers of aftands huisjes staan waar indianen wonen. Verder is er alleen woestijn en rotsen. Het heet hier Painted Dessert, en de omgeving doet zijn naam eer aan. De rotsen hebben allerlei kleuren, van geel tot grijs, van wit tot rood. Prachtig om te zien, maar het komt niet goed over op foto.
Aangekomen in Page, gaan we eerst boodschappen doen en naar de toeristeninformatie, daarna rijden we door naar de campground. We hebben prachtig mooie rode rotsen op de achtergrond en we moeten oppassen voor poema's en coyotes. Bij de receptie staat vermeld dat men niet aansprakelijk is voor het verdwijnen van huisdieren. Laten er nou ontzettend veel hondjes op deze campground rondlopen! Het is warm hier, dus de kids zijn nog even gaan zwemmen. Er is een piepklein binnenzwembad, maar wel met hot-tub.
Nu zitten we nog lekker buiten bij kaarslicht een spelletje te doen. Tijd voor het verslag van deze dag, ik zal ook even wat vragen van jullie beantwoorden.
Pa en ma, natuurlijk lezen wij al jullie berichten, het is ontzettend leuk om hier iets van jullie te lezen.
De vliegreis is Manon erg meegevallen, er werden genoeg leuke films gedraaid. Alleen het eten vond ze geen succes. Anouk heeft in LA genoeg sterren gezien, helaas zaten er geen filmsterren bij. Menno heeft al aardig wat souvenirs gekocht, vooral allerlei nummerborden.
Leo, heel veel sterkte met je knie-operatie, we hopen dat het nu eindelijk eens echt de goede kant opgaat. Schrammetjes, geef Yaro maar heel veel knuffels van ons, hij zal het vast erg naar zijn zin hebben bij jullie.
Cara Eleonora, our Italian daughter. Here is a message specially for you. We enjoy our holiday very much. We hope you enjoy the pictures. Anouk wrote a whole story for you on MSN. We miss you very much. Arrivederci!!
Dag 7 Grand Canyon
Na het ontbijt vloog er een vliegtuig heel laag over. Wat bleek, het was de Air Force One, het vliegtuig van Obama. Dus eigenlijk hebben we hem toch gezien, hahaha.
Vandaag blijven we heel de dag in Grand Canyon. Vanaf de campground gaat er een gratis shuttle-bus het hele park door. Dit is prettig, dan kunnen we de camper laten staan. Er zijn 3 buslijnen die de hele dag door rondjes rijden, je hoeft nooit langer dan een kwartier te wachten. Toen we bij de bushalte stonden te wachten, zagen we opeens een groep herten. Een mannetje met verschillende vrouwtjes, prachtig om te zien. Ze zijn veel groter dan de reeën bij ons, ik schat dat de schofthoogte ongeveer 1.50 meter is.
We zijn met de bus naar Pipe Creek Vista gereden, waar we onze eerste blikken op de Grand Canyon konden werpen. Er is maar één woord voor : ongelooflijk. Het is niet uit te leggen wat voor machtigs je daar ziet. We wilden van daaruit lopen naar Yavapai Observation Station, een wandeling over geasfalteerde paden van ongeveer 3 kilometer. Helaas voelde Manon zich niet zo lekker, die wilde niet lopen. Daarom is Walter (die hier tenslotte al eens geweest is) met Manon verder gegaan met de bus. Ik ben met Anouk en Menno gaan lopen naar Mather Point, ongeveer 2 km. Een prachtige wandeling langs de kloof.
Bij Mather Point wachtten Walter en Manon ons op. Vanaf Mather Point heb je een schitterend uitzicht op de Grand Canyon, overal waar je kijkt is het machtig mooi. Walter is van daaruit met de meiden teruggegaan naar de camper, zodat Manon even kon slapen. Menno en ik zijn doorgelopen naar Yavapai Observation Station, waar ook een informatie-centrum was. Hier zag je veel info over de verschillende bodemlagen, geschiedenis enzovoort. Van daaruit hebben we de bus terug naar de campground genomen. Vanmiddag hebben we het lekker rustig aan gedaan, wat gelezen in de zon.
Om 17.00 uur zijn we naar de Arizona Room gegaan om wat te eten. Vooral de ober was erg lachwekkend, overdreven vriendelijk, echt op zijn Amerikaans. Daarna wilden we met de bus naar Hopi Point gaan, omdat je daar de mooiste zonsondergang zou kunnen zien. Helaas waren wij niet de enigen met dit idee. De rij bij de bus was zo lang, dat ondanks dat de bussen ieder kwartier reden, het toch te lang zou duren om op tijd te zijn. Lopen was ongeveer 35 minuten, en dat zouden we net kunnen halen. Walter en Anouk zijn toen snel vertrokken. Ik bleef met de andere 2 bij de Bright Angel Lodge. Gelukkig waren ze net op tijd, zodat er toch wat foto's zijn van de zonsondergang.
Daarna met de bus terug naar de campground. Daar aangekomen de barbecue nog aangestoken om marsh mallows te roosteren. Het is hier erg mooi 's avonds. Omdat er bijna geen verlichting is, heb je een schitterende sterrenhemel. Ook de temperatuur is lekker om buiten te zitten. Voor het eerst liggen we eens niet om half 9 in bed.
Dag 6 Needles – Grand Canyon
Iedereen heeft slecht geslapen door de hitte. Om 6.00 uur waren de kinderen al wakker en wij dus ook. Omdat we een lange reisdag voor de boeg hadden, zijn we maar opgestaan. Douchen, ontbijten en op pad.
We wilden een stukje route 66 gaan rijden. Via Oatman naar Seligman. Oatman is een oud route 66 dorpje, natuurlijk wel toeristisch. Veel oude gebouwen, zoals saloons, post-office, hotel en heel veel souvenirwinkels. Normaal lopen er wilde ezels door Oatman die je kunt voeren, helaas hebben wij er geen gezien. Wel geroken, er lag overal poep. Gelukkig voor Manon hebben we onderweg nog wel een paar ezels gezien op afstand, dus we hebben ze nog wel op de foto kunnen zetten. Vanuit Oatman vervolgden wij onze route langs de historic route 66. Een prachtige tocht, door de bergen met veel bochtenwerk. Complimenten aan Walter die onze camper hier rustig doorheen gereden heeft.
Na getankt te hebben in Kingman, reden we door naar Seligman. Hier hebben we erg lekker geluncht in een typisch Amerikaanse zaak, country-muziek op de achtergrond, motoren op de parkeerplaats. Na de lunch doorgereden naar Delgadillo's, een souvenir- annex kapperswinkel die op het forum veel genoemd werd. Je weet niet wat je daar ziet. De hele zaak hangt vol met bankbiljetten en nummerborden uit allerlei landen. Menno heeft meteen de nummerplaten van California, Nevada, Utah en Arizona gekocht. Ook Seligman is een authentic route 66 dorpje.
Daarna ging de reis naar Williams, waar we boodschappen hebben gedaan. Hier was ook iets te doen, er stonden allerlei prachtige auto's uit de jaren '60. Van daaruit doorgereden naar de Grand Canyon, waar we om ongeveer 18.00 aankwamen. We zitten op Trailer Village, een campground midden in de Grand Canyon. Helaas waren we wat te laat om de zonsondergang te zien, dus dat moet morgen dan maar. We kunnen niet het hele park in morgen, omdat Barack Obama de Grand Canyon komt bezoeken. Dit betekent dat we niet naar Hermits Rest kunnen, vanaf de Trailview Overlook is het park afgesloten. Ik denk niet dat we hem een handje kunnen geven, maar wie weet kunnen we nog een glimp van hem opvangen.
Dag 5 Los Angeles - Needles
Vandaag hebben we een lange rij-dag voor de boeg. We verlaten LA en rijden naar Needles, op de grens met Arizona. Een rit van 460 kilometer, of zoals ze hier zeggen 264 mile. Voordat we LA gaan verlaten, rijden we eerst nog even langs de Walmart. We rijden de hele snelweg van west naar oost LA, dan besef je eigenlijk pas hoe groot LA is. Als we de stad verlaten, is er niet veel meer te zien. Bijna de hele dag rijden we door de Mojave Dessert, dit betekent alleen maar zand met wat struiken en heuvels. Er zijn ook geen leuke plekken om te stoppen,dus rijden we maar zoveel mogelijk door.
Rond 17.00 komen we bij de KOA-campground in Needles. Hier is het bloedheet, ik schat tegen de 40 graden, volgens Walter nog wel warmer. Gelukkig is er een klein zwembad, zodat Walter met Menno en Manon kon gaan zwemmen. Anouk was wat misselijk, dus die bleef in de camper. Gelukkig zit er airco in de camper, zodat het binnen met de deur dicht wel uit te houden is. Kinderen blijven nog moe, dus vanavond weer vroeg naar bed.
De camper ziet er prima uit. Menno en Manon slapen boven de bestuurdersstoel en voor Anouk maken we een bed van de tafel met 2 banken. Walter en ik hebben een aparte slaapkamer achterin, dit kun je afsluiten met een gordijn. Er is een kleine badkamer met wastafel en toilet en een ruime aparte douche tegenover de badkamer. In de keuken zit een ruime koelkast met groot vriesvak, een 3-pits gasfornuis, oven en magnetron. Ook zit er een tv met dvd-speler in. Je ziet, we zijn van alle gemakken voorzien. De camper heeft een slide-out van ongeveer 5 meter breed en 1 meter diep, dit levert veel extra ruimte op als we geparkeerd staan.
Morgen de Grand Canyon, ik ben erg benieuwd.
Dag 4 Universal Studio
Vandaag zijn we naar Universal Studio gegaan, een pretpark met als thema film en Hollywood. Vanmorgen heeft Walter eerst de huurauto weggebracht waarna we vertrokken zijn van het prachtige RV-park Malibu Beach. Hoewel Walter geen moeite heeft met het berijden van zo'n groot voertuig, blijf ik het toch nog eng vinden. Maar goed, dat zal wel wennen.
Aangekomen bij Universal Studio zijn we eerst de studiotour gaan doen. Met een treintje wordt je langs allerlei filmdecors gereden, zoals Wisteria Lane uit Desperate Housewives, het motel uit Psycho, Jaws en nog veel meer.
Daarna zijn we naar een prachtige watershow geweest gebaseerd op de film 'Waterworld'. Ontzettend leuk met veel actie, en inderdaad zijn we nat geworden, maar dat is bij deze temperaturen geen straf. Na de animal actors gezien te hebben, zijn we even wat gaan eten. Er is genoeg keus, maar je staat wel overal lang in de rij. Gelukkig hadden we daar bij de attracties geen last van, want we hadden een front of line pas, dit betekent dat je bij alle attracties als eerste naar binnen mag, ongeacht wanneer je aankomt. We hebben dus nergens langer dan 5 minuten moeten wachten, ideaal.
Na de lunch eerst naar de Simpson Ride, een animatie van een achtbaan, ontzettend leuk. Verder nog Shrek in 4D, Special Effects, Backdraft (een show met vuurelementen) en Walter en Menno zijn nog in Jurassic Park en Revenge of the Mummy geweest. Ook hebben Walter en de kinderen een zalige kaneelstok op, Lisette, zelfs wel 2, zo lekker vonden ze deze. Churros genaamd, een soort deegstok met suiker en kaneel.
Rond 17.30 uur verlieten we Universal Studio en vertrokken naar een nieuwe camping, Walnut RV park. Toen we hier om 18.00 uur aankwamen, storten de kinderen helemaal in, ze waren doodop. Dus gauw wat eten klaargemaakt, douchen en rond 20.00 uur lag alles in bed. Wij hadden toen de tijd om onze weblog bij te werken en jullie berichtjes te lezen. Ontzettend leuk dat iedereen zo met ons meeleeft. Het is erg leuk om hier in de USA iets uit Nederland te horen. Wij gaan ons nu ook klaarmaken voor de nacht, morgen weer een nieuw verslag.
Dag 3 Los Angeles
Voor vandaag hebben we een auto gehuurd om Los Angeles te gaan bekijken. We zijn als eerste naar Olvera Street gereden, een straatje met allemaal mexicaanse winkeltjes en restaurantjes. Van daaruit zijn we naar Griffith Park gereden, helemaal tot aan de Observatory. Hier heb je ook een mooi uitzicht op de Hollywood Sign. Vooral Anouk en Manon wilden graag met de bekende letters op de foto. Ook had je van hieruit een mooi uitzicht over LA, wel jammer dat het wat heiïg was zodat het zicht niet al te mooi was.
Daarna door gereden naar de Walk of Fame, de straat met de sterren. We hebben een heleboel bekende namen gezien, maar waren vooral op zoek naar de ster van Michael Jackson. Makkelijk te vinden, want daar stonden de meeste mensen omheen. Wij wachten om een foto te nemen, zegt opeens een knul: 'He, jij bent toch Anouk', staat daar Jeantine, Peter en de kinderen.Zij waren aan het einde van hun reis en deden ook LA aan. Wat is de wereld dan toch klein, kom je in LA mensen uit Bavel tegen.
Na ook het Kodak Theatre en het Chinese Theatre bezocht te hebben, zijn we doorgereden naar Farmers Market, hier hebben we lekkere pasta en bruschette gegeten, met wat italiaanse muziek op de achtergrond waande ik me toch even in Italie. Na het eten doorgereden naar Rodeo Drive, wat een hoop dure winkels en dure auto's zie je daar. Helaas had Walter zijncreditcard in de auto laten liggen (zegt hij), dus moet ik nog een keer terug om te shoppen.
Na Rodeo Drive zijn we naar Santa Monica gereden. Helaas ging het weer toen wat betrekken en kwam er een koude wind opzetten, dus we konden niet meer gaan zwemmen. Wel nog even pootje gebaad in de Grote Oceaan, moet je toch een keer gedaan hebben.
