2009 Amerika Zuid-West

Dag 26 San Francisco

Volgens Manon was dit 1 van haar topdagen, na het paardrijden dan. We gaan vandaag fietsen huren en over de Golden Gate Bridge fietsen. Omdat Manon haar spreekbeurt over SF heeft gedaan, herkent ze heel veel van wat we hier gezien hebben. De Golden Gate Bridge is dan ook echt een droom van haar. Ook het feit dat de film 'A princess diary' zich hier afgespeeld heeft, vinden vooral de beide dames erg leuk.

Opnieuw zijn we niet al te laat opgestaan, want we hadden een drukke dag voor de boeg. We zouden de fietsen huren bij Bay City Bikes, dit was vlak bij Pier 39. Naast de fietsverhuur zat een leuke ontbijtzaak, Pergamino, hier hebben we erg lekker ontbeten. Omeletten, wafels en zoveel koffie en thee als je maar wilde, wat wil een mens nog meer. Daarna de fietsen opgehaald, het zijn een soort van mountainbikes, maar je hebt hier met al die heuvels ook wel veel versnellingen nodig. Helaas voor de kinderen moesten zij wel helmen op, de Californische wet stelt dit verplicht voor kids onder de 18 jaar. Walter en ik mochten dus lekker zonder helm fietsen.

Daarna op pad. We hadden de route die we wilden fietsen meegekregen, eigenlijk kun je gewoon de fietsers volgen, want bijna iedereen fietst dezelfde route. Onze 1e stop was bij Fort Point, een oud verdedigingsfort onderaan de Golden Gate Bridge. Vanuit hier had je een prachtig uitzicht op de oceaan, je zag de zeeleeuwen rondzwemmen, even dachten we dat het dolfijnen waren. Ook had je mooi zicht op de onderkant van de brug, indrukwekkend om te zien. De wind was daar erg sterk en koud, dus zagen we wel wat op tegen de brug. Het was vandaag ook niet zo mooi weer in de ochtend, zodat we de Golden Gate Bridge nu ook in de mist hebben zien liggen, toch ook wel een mooi gezicht. Gelukkig trok de mist al vrij snel op en hadden we weer prachtig weer.

Na wat gedronken te hebben, fietsten we naar boven, naar de brug. Dit klinkt gemakkelijker dan het is, de wegen gaan hier steil omhoog. Mijn knieën protesteerden dan af en toe ook flink, zodat ik op sommige plekken maar naar boven ben gaan lopen. Maar toen we boven kwamen, prachtig, wat een ontzettend mooi gezicht. Manon was helemaal over haar toeren, ze wilde wel gillen van blijdschap, eindelijk kon ze de Golden Gate Bridge aanraken, ze heeft hem zelfs beloofd om nog eens terug te komen.

Daarna op ons gemak over de brug gefietst met de nodige stops om van het uitzicht te genieten. Je moest ook wel langzaam fietsen, want er reden tegenliggers (ook fietsers) en overal liepen mensen over de brug die je moest ontwijken. Gelukkig kunnen wij Nederlanders goed fietsen. Het was ondertussen ook weer helemaal helder weer geworden, zodat we een prachtig uitzicht hadden over SF en Alcatraz.

Eenmaal aan de overkant zijn we doorgefietst naar Sausolito, een erg mooie tocht helemaal langs het water. Wel steeds weer heuvel op en heuvel af, dus ik heb mijn conditietraining voor de komende weken weer gehad. Onderweg ook nog een paar herten gezien, gewoon aan de kant van de weg. Wel nog even wat oponthoud, want toen we in Sausolito aankwamen, was Walter opeens zijn rugtas kwijt met fototoestel en videocamera er nog in. Hij schrok zich rot en is gauw teruggefietst naar onze laatste rustplaats, helaas voor hem was dit een heel stuk heuvelopwaarts. Maar goed, de schrik gaf hem vleugels en gelukkig lag zijn rugzak er nog. Anderst hadden jullie het vandaag zonder foto's moeten doen. Door alle commotie is hij wel vergeten om foto's van Sausolito te maken, terwijl dit een ontzettend gezellig plaatsje is. Veel winkels met echt mooie spullen, leuke eethuisjes en prachtige huizen met zeezicht.

Na wat rondgeslenterd te hebben en geld uitgegeven te hebben aan Pandora-kralen, hebben we de veerboot teruggenomen naar SF. Een erg leuk gezicht, de hele boot stond vol met allerlei huurfietsen, ik denk wel 200. Na een half uurtje varen waren we weer terug op het vasteland. Snel de fietsen inlevereren en wat gaan eten, het was ondertussen bijna 7 uur en we hadden na ons uitgebreide ontbijt niets meer gehad. Dus lekker gaan eten bij Cioppino, italiaans eten op z'n amerikaans, maar wel lekker. Daarna nog even wat over de boulevard geslenterd en terug naar het hotel.

Het was een zalige dag, maar wel met gemengde gevoelens. Het is tenslotte onze laatste dag hier in de USA. De kids hebben ook zoiets van 'gaan we nou alweer naar huis'. Het is dat ze Yaro en Kitty missen, maar anders zouden ze hier graag nog even willen blijven. Dit is dus ook mijn laatste verslag vanuit Amerika, morgen zitten we in het vlilegtuig en zondag zijn we weer thuis. We hebben een schitterende reis gehad en zullen hier altijd fantastische herinneringen aan blijven hebben. Ik wil jullie allemaal bedanken voor het meeleven met ons en voor de leuke berichtjes, het was iedere dag weer leuk om te kijken wie er gereageerd had. Als we weer in Nederland zijn, moeten jullie allemaal maar snel langskomen om onze verhalen aan te horen. Bye, bye.

Dag 25 San Francisco

Vanmorgen toch een beetje uitgeslapen. Nadat we een openbaar vervoer pas voor 3 dagen hebben gekocht, zijn we weer op pad gegaan. Allereerst gingen we (opnieuw) met de cable-car naar Union Square, een mooi winkelgebied. Omdat we nog niets gegeten hadden, zochten we eerst iets om te ontbijten. Dit is hier in Amerika toch veel normaler als bij ons, buiten de deur ontbijten. Bij hotelovernachtingen is het ontbijt eigenlijk nooit inbegrepen en ontbijten in een hotel is vaak nogal prijzig. Gelukkig vonden we een leuk zaakje en we hebben ontbeten met pancakes en omeletten.

Daarna lekker wat rondgeslenterd en winkels bekeken. Ook zag je hier heel mooi de hoge gebouwen van het Financial District. Na nog even gekeken te hebben bij een cable-car turning point (de karretjes worden op een draaischijf gereden en dan handmatig omgedraaid) zijn we met de cable-car doorgereden naar Lombard Street, een klein straatje met het meest aantal haarspeldbochten ter wereld, te weten 10. We begonnen bovenaan en liepen via de trap naar beneden. Het gaat echt ontzettend steil naar beneden, je ziet er ook veel toeristen naar beneden rijden die aan het filmen zijn. Het is ook een mooie straat om te zien, met hortensia's en buxus.

Vanuit Lombard Street zijn we naar een bushalte gelopen, dit was maar een paar blokken verder. Het nadeel is wel dat je dan heuvel op en af moet. Toen met de bus naar Alamo Square gereden, een straat met prachtige Victoriaanse huizen. Als je aankomt, zie je eerst een groen park waar ontzettend veel honden liepen, Manon was dus weer helemaal in haar element. Rondom dit park vind je veel huizen in Victoriaanse stijl, maar de 6 huizen die zo bekend zijn, zijn wel erg mooi.

Daarna naar het hotel om ons om te kleden. Vanavond zouden we met de boot naar Alcatraz gaan met de boot en het wordt hier 's avonds behoorlijk koud. Vanuit het hotel weer met de cable-car naar pier 33 gereden, van hieruit vaart de boot. We hadden vantevoren nog tijd genoeg om Pier 39 te bezoeken, de bekendste pier van SF. En weet je wat ze daar hadden Lisette, lekkere churro's, dus de kids hebben er nog maar eens van genoten. Ook zijn we gaan kijken bij de zeeleeuwen die bij Pier 39 liggen. Je weet niet wat je ziet, honderden zeeleeuwen liggen daar naast, over en op elkaar op houten vlonders. Een ontzettend leuk gezicht.

Om 18.10 vertrok onze boot naar Alcatraz, het gevangeniseiland. Het ligt maar 2 mijl van SF vandaan, dus de tocht duurde niet lang. Wel leuk was, dat we eerst om het eiland heen vaarden, we hadden dan ook een mooi uitzicht over de Golden Gate Bridge. Op Alcatraz hadden we een audiotour, gelukkig voor de kids in het nederlands. Erg interessant om te horen en zien hoe het leven vroeger op Alcatraz was. De tour duurde ongeveer een uur, daarna konden we eventueel nog naar informatieverhalen van gidsen, maar dat was voor Manon niet zo leuk want die begrijpt onvoldoende engels. Dus om 8.40 uur vaarden we weer terug naar SF, wel een erg mooi gezicht nu het donker was en je de lichtjes van het vasteland voor je zag.

Weer aan land zijn we teruggelopen naar Pier 39 en hebben daar een lekkere hamburger gegeten bij Wipe-Out. Na het eten was Manon helemaal op en ook de andere 2 waren moe, dus terug naar het hotel. Morgen onze laatste dag hier, de kinderen vinden het wel snel omgegaan deze 4 weken.

Martijn en Jasper, jullie bestelling is geregeld en wordt thuisbezorgd.

Max, we vinden het jammer voor jou, maar we komen Yaro toch echt zondag ophalen. We zullen proberen om wat zon in onze koffers mee te nemen, al weet ik niet of we nog veel plaats hebben.

Dag 24 Gilroy - San Francisco

Eindelijk was het dan zover, de camper moest vandaag ingeleverd worden. We hadden er allemaal een naar gevoel over, al vindt vooral Walter het wel mooi geweest. De rest van ons had nog wel wat langer rond willen trekken, maar helaas. Dus toch maar alles opgeruimd, vegen en de laatste spullen inpakken. Daarna op weg naar Oakland, vlak bij San Francisco, hier was Road Bear gevestigd. Nog even tanken en de gastank vullen en we konden hem inleveren. Inderdaad was Aldi aanwezig, hij vond het wel leuk om te horen dat we zoveel gehad hebben aan zijn tips. Monique, de hartelijke groeten terug. Hij vertelde wel dat je in februari bij de concurrent gaat huren, ben benieuwd hoe je dat vind.

Na alle formaliteiten afgehandeld te hebben, bracht Road Bear ons naar ons hotel, het Holiday Inn Gateway, midden in het centrum van SF. Halverwege de brug van Oakland naar SF stopte de chauffeur nog even op Treasure Island, vanaf hier hadden we onze 1e blik op SF. We boften heel erg, het is ontzettend helder weer, terwijl er normaal veel mist rondom SF hangt. Zelfs het bovenste puntje van de Golden Gate Bridge was goed te zien, dit is bijna nooit.

Daarna door naar ons hotel. De kamers waren nog niet klaar, dus hebben we de bagage opgeslagen en zijn de stad gaan verkennen. De cable-car start op nog geen 10 meter vanaf ons hotel, dus daar zijn we mee begonnen. Vooral Manon vindt dit allemaal erg leuk. Ze heeft haar spreekbeurt gehouden over SF en nu ziet ze alles in het echt waar ze over verteld heeft. Met de cable-car zijn we eerst naar ChinaTown gereden.

Dit is een wijk vol met chinese winkels en eethuisjes, heel apart om te zien. Omdat we ook wel wat honger hadden, zijn we eerst lekker gaan lunchen bij een Franse zaak, lekkere croque monsieurs gegeten. Daarna met de cable-car door naar het cable-car museum, hier kan je zien hoe het systeem werkt, hoe het ontstaan is, oude wagons. Ondanks de herrie van de kabels was het wel leuk om te zien. Daarna weer verder met de cable-car naar Fisherman's Warf. Eigenlijk wilden we eerder uitstappen, maar we hadden zo'n leuke gripman dat we maar bleven zitten tot het einde. Ook was het zo druk in de cable-car dat het lastig was om eerder uit te stappen.

Rondom Fisherman's Warf zitten volop toeristenwinkels en restaurants. We kwamen onze tijd hier wel door. Rond 4 uur zijn we teruggegaan naar het hotel, de kamers waren ondertussen klaar. Wat spullen uitgepakt, kinderen douchen en omkleden en weer op pad. We zijn gaan eten bij Rainforest Café, een restaurant in jungle-stijl. Veel gericht op kinderen, met olifanten en apen die bewegen en geluid maken, heel veel aquaria en helemaal in stijl aangekleed. Gelukkig was het eten ook lekker, dat was dan voor Walter en mijzelf wel weer prettig. Daarna nog wat rondgelopen. Omdat er op een gegeven moment toch wel veel zwervers en niet zo prettige personen rondliepen, zijn we maar teruggegaan naar het hotel. Vooral Manon was hier wel blij mee, die was erg moe.

De luxe van een hotel bevalt toch ook wel goed. Lekkere grote, zachte bedden. TV bij hetbed, lekker in bad. Toch missen we de camper wel. Morgen gaan we SF verder verkennen, er is hier nog genoeg te zien.

Pa, ma, we komen zondag wel langs, toch even bijpraten na zo'n lange tijd. Maak je niet te druk over het eten, wij vinden alles goed.

Dag 23 Yosemite NP - Gilroy

Helaas moeten we vandaag de schitterende uitzichten van Yosemite gaan verlaten. Ook de kids vinden het erg jammer, dit was het laatste nationale park van onze vakantie, uitgezonderd Alcatraz, maar dat is geen natuurpark. Ook vonden ze deze campground zo midden in de natuur het allerleukste, ondanks het feit dat we weinig water en electriciteit hadden. Helaas hebben we geen beren gezien, dit hadden we allemaal gehoopt.

De reis naar Gilroy was niet echt spectaculair, veel savanne-achtige vergezichten, met af en toe een koe. Ook voelde Menno zich wat misselijk, waarschijnlijk door het bochtenwerk aan het begin van de trip toen we Yosemite gingen verlaten. Rond 15.00 uur kwamen we aan op onze laatste campground van onze rondreis, morgen moeten we ons huis-op-wielen weer inleveren. Gelukkig had de campground een zwembad, dat kondende kinderenook wel gebruiken, want het is hier erg warm.

We hebben vanavond alles al ingepakt en afgewassen, zodat we morgenochtend vroeg kunnen vertrekken. We moeten de camper voor 11 uur inleveren en het is nog zeker 1,5 uurrijden vanaf hier. Vanavond de barbecue nog maar eens opgestookt en geprobeerd de koelkast zoveel mogelijk leeg te eten, alleen nog wat bewaren voor morgenochtend.

Jullie begrijpen dat we vandaag eigenlijk geen foto's hebben voor de weblog, we hebben eigenlijk niet echt veel meegemaakt. De resterende 12 foto's bewaren we voor San Francisco. Hopelijk werkt Aldi morgen bij RoadBear, dat is een bekende op het AllesAmerika-forum. Zou leuk zijn om hem in het echt te zien, na zoveel over hem gelezen te hebben en zijn foto te hebben gezien. Ik zal hem de groetjes van je doen, Monique.

Hallo ouwelui, Anouk weet wel een cadeau voor haar verjaardag. Ze vindt het eigenlijk wel gezellig om dat samen met oma te gaan kopen in Nederland. Jullie horen nog wel wat het wordt, dit hoeft echt niet voor dinsdag te gebeuren. Groetjes en misschien tot zondag als jullie tenminste thuis zijn. Kusjes van ons allemaal.

Dag 22 Yosemite

Vanmorgen hebben we opnieuw uitgeslapen tot half negen en daarna lekker buiten ontbeten met een gebakken eitje. We wilden vanmorgen een junior ranger programma gaan volgen over beren. In de informatiekrant stond dat dit voor kinderen van 9-13 jaar was. Natuurlijk moesten we weer haasten om op tijd te zijn, wij hebben toch altijd wel veel tijd nodig 's morgens. Op zich was het wel leuk voor de kinderen, helaas waren er veel heel jonge kinderen bij en de ranger paste het verhaal aan die kleintjes aan. Maar we weten nu wel meer over de black bear die in Yosemite leeft, dus dat was wel leuk. Ook heeft Manon weer een badge hiermee behaald en daar ging het ons om. Ook Menno, leergierig als hij is, doet volop mee met de opdrachten.

Daarna door naar Curry Village, waar we een bustocht hebben geboekt naar Glacier Point. Gelukkig hadden we nog even tijd om enkele broodjes te kopen, want we kregen wel weer wat trek. Nu is 1 broodje hier voor ons een hele maaltijd, zodat we er weer even tegen kunnen. Daarna met de bus naar Glacier Point, een schitterend uitzichtspunt bovenin de bergen. De bustocht duurde een uur, waarin de chauffeur veel vertelde over wat we onderweg allemaal zagen. Helaas zie je ook steeds de rookwolken van de branden, wat is dat toch erg om te zien. Ze vermoeden dat het nog tot 12 september duurt tot de branden geblust zijn. Het was een gecontroleerd vuur, dus aangestoken. De bedoeling was om 90 acres af te branden, maar door een misrekening is het fout gegaan. Momenteel is er al 5000 acres afgebrand, onvoorstelbaar.

Bovengekomen bij Glacier Point moesten we ongeveer 10 minuten lopen naar het uitzichtspunt en wat we toen zagen, is eigenlijk niet te beschrijven zo mooi. Wat een prachtig uitzicht op de Half Dome, een bekende rots in Yosemite. Laat de foto's maar weer voor zich spreken.

Ook onderweg stopten we enkele keren om foto's te maken, zoals bij de plek waar de allereerste foto van Yosemite NP is gemaakt. Dit is dan ook een schitterende plek.

Toen we eenmaal terugwaren bij Curry Village, was het tijd voor het diner. We zijn erg lekker gaan eten bij Mountain Room in Yosemite Lodge. Hier hebben we ook internet, dus weer even de verhalen van de afgelopen dagen bijgewerkt. Morgen verlaten we helaas het laatste natuurpark dat we gaan bezoeken deze reis. Ik weet wel zeker dat het niet mijn laatste keer hier geweest is, ik vind het hier zo prachtig en er is nog zoveel dat ik hier wil doen en zien. Ik kan echt geen genoeg krijgen van de prachtige natuur hier. Glacier Point was wel een erg mooie afsluiting van alle nationale parken die we de afgelopen weken hier hebben gezien.

Dag 21 Yosemite

Vanmorgen hebben we eerst lekker uitgeslapen. Daarna ontbeten met een prachtig uitzicht op de Half Dome en Glacier Point. De squirrels lopen bijna tussen onze voeten door. Daarna liepen we even naar het backpackers camp van North Pines Campground. Walter heeft hier ongeveer 20 jaar geleden geslapen, samen met Bert, Paul en Alex. Even herinneringen ophalen. Daarna naar de stables waar we een paardrijtocht boekten voor dezelfde middag. Dit is iets wat vooral Manon erg graag wilde.

Daarna zijn we met de shuttle-bus naar de Village gegaan. Dat werkt toch erg goed, die shuttle-bussen. Ze stoppen bij de campground voor de deur, rijden ongeveer iedere 10 minuten, tot 22.00 uur. Je stapt op, stapt uit waar je wilt en betaalt hier niets voor (ja, we blijven hollanders). Bij het visitor centre is eigenlijk altijd wel een interessante tentoonstelling over het Nationale Park. In Yosemite was ook een tentoonstelling over de Miwok indianen die hier vroeger woonden. Buiten stonden de woningen en binnen liet een ranger zien hoe kettingen gemaakt werden. Rangers zijn altijd bereid om informatie te geven, en vertellen altijd leuke dingen tegen de kinderen. Daarna gauw wat boodschappen gedaan, gegeten en omgekleed voor de paardrijtocht.

De stallen zijn vlak naast onze campground, dus het was nog geen 5 minuten lopen. Walter was zenuwachtig, die bleef naar de wc lopen. Bij de stallen moesten we eerst een formulier invulllen dat we ons bewust waren van alle risico's en dat de organisatie niet verantwoordelijk was. Daarna een instuctiefilm bekijken waarin vermeld werd wat er allemaal mis kan gaan, de paarden kunnen op hol slaan, je kan ervan af vallen, paarden bijten en trappen. Je begrijpt, Walter kreeg er steeds meer zin in. Na het passen van de helmen, kreeg iedereen een dier toegewezen. De meeste dieren waren muilezels, een kruising tussen paard en ezel. Anouk kreeg een paard en Menno een Mustang die in het wild geboren was.

Daarna gingen we op pad voor een tocht van 2 uur langs het Mirror Lake. Een prachtige tocht, jammer alleen dat het meer droog staat. Na 20 minuten vroegen de begeleiders of alles in orde was met iedereen, Walter vroeg toen of ze ook kussentjes hadden. Mark, onze gids, had er wel lol in en vroeg iedere keer 'everything oke, Walter.'

Helaas moesten we halverwege de tocht via dezelfde weg terug, de weg was versperd door een rockslide. Menno vond het allemaal wat minder, hij had dorst, pijn aan zijn kont en benen en was blij dat we terug waren. Toen de gids vroeg hoe hij het gevonden had, zei hij: 'I am demolisched'. Manon daarentegen vond het prachtig, ze was niet weg te slaan bij Flipper, haar mule. Ook ik vond het erg leuk, ik wilde zelfs weer zelf gaan paardrijden, maar mijn knieën zeiden na 2 uur wat anders.

Toen we terug bij de camper waren, zijn Walter en de kinderen gaan zwemmen in de Merced river. Jammergenoeg was het water nogal koud, dus dat duurde niet lang. Daarna weer barbecuën en marshmallows op het campfire. Gelukkig hadden we nu veel rustigere buren dan gisteren, zodat wij konden genieten van de rust van de sterren en de natuur.

Na een lekker glaasje wijn in het maanlicht (romantisch hoor), zochten we ons bed weer op.

Dag 20 Sequoia NP – Yosemite NP

Vanmorgen liep de wekker om iets voor 6 uur af. Wel wat vroeg voor een vakantiedag, maar ja. Ik ging gauw douchen, Walter koppelde de camper af, de meiden gingen in ons bed liggen en we waren klaar voor vertrek. De weg naar het park ging nu via een flinke omweg. Helaas was het ook geen gemakkelijke weg, erg smal, veel bochten en alsmaar stijgen. Ik was af en toe doodsbang en was blij dat er weinig tegenliggers waren, daarvoor was het nog te vroeg. Na ongeveer 2 uur rijden, kwamen we aan bij de ingang van King's canyon, we moesten via dit park naar Sequoia. King's canyon is prachtig, heel groen en hele diepe dalen. Bij een uitzichtspunt zijn we gestopt en hebben de kinderen wakker gemaakt, die hadden al die tijd geslapen. Daar wat ontbeten en verder op pad naar Sequoia.


Na nog ongeveer 3 kwartier rijden kwamen we aan bij het Giant Forest. Hier begint de wandeling naar General Sherman Tree, de dikste boom ter wereld. Het is ongelooflijk om te zien, hoe groot die sequoia-bomen zijn, de omtrek bij de grond was ongeveer 33 meter. Daarna zijn we nog een wandeling gaan maken door het Giant Forest, waar veel sequoia-bomen staan. Daar zagen we ook nog The House, een verzameling van dicht bij elkaar staande sequoia's. Het wandelen viel wel tegen, Sequoia NP ligt op ongeveer 2300 meter hoogte, dus de lucht is heel ijl. Dit merk je ook goed met lopen, dalen gaat nog wel, maar stijgen, valt erg tegen.

(Zoek Anouk op bovenstaande foto)


Na in de camper weer wat gegeten te hebben, zijn we naar het visitor centre gereden voor Manon haar badge. Ze hoefde deze keer geen eed af te leggen, de ranger keek de opdrachten na, gaf haar een hand en overhandigde de badge. Daarna vertrokken we richting Yosemite.
Deze trip viel erg tegen, het duurde alleen al uren om bij de snelweg te komen. Omdat we zo hoog zaten, moesten we erg veel dalen, dit rijdt met een camper niet prettig. Uiteindelijk waren we pas rond 17.00 uur bij de ingang van Yosemite, vanaf daar is het nog 3 kwartier rijden naar de campground. Dit was wel een mooie tocht, door prachtige naaldbossen en machtige rotspartijen.


Helaas zagen we op een gegeven moment de bosbranden in de verte. Verschrikkelijk als je dat ziet, grote rookwolken, blushelicopters die af en aan vliegen, de rooklucht die je ruikt. Ook op de kinderen maakte dit wel veel indruk, ze waren vooral bang voor de dieren die er leven. Je ziet de verbrande bomen op de bergtoppen staan, dit is een triest gezicht.


Uiteindelijk waren we bij North Pines, onze campground. Voor het eerst geen hooked-up, we hebben dus geen water en electriciteit. Wel kunnen we de watertank van de camper goed vullen en wat lampen op de accu laten branden. Volgens Menno is dit echt kamperen. We hebben wel een mooie plek, recht aan de Merced rivier. Alleen hebben we erg luidruchtig buren, een groep Spanjaarden die ontzettend hard praten en lachten. Hier zijn we niet blij mee, maar we kunnen daar niets aan doen.
We moeten wel oppassen voor beren hier, al het eten moet opgeborgen worden, niets in het zicht laten liggen. Klinkt wel serieus, al is de kans erg klein dat we een beer zullen zien. Als ik me vannacht nou maar niet vergis en Waltervoor een beer aanzie.

Dag 19 Bakersfield - Sequoia NP

Vandaag verliep helaas niet zoals gepland. Vanmorgen gingen we als eerste boodschappen doen, dit was al dagen geleden en we hadden niets meer. Als ontbijt hadden we alleen nog wat knoflookbrood uit de oven, smaakte best met wat kalkoenfilet. Boodschappen doen is hier een tijdrovend werk, je bent zo een uur bezig, er is zoveel keus en de supermarkten zijn zo groot.

Daarna doorgereden naar Visalia, waar Walter eigenlijk een auto had willen huren. Het was de bedoeling dat ik daarmee naar de camping zou rijden, maar dat was geen succes. Ik ben niet gewend om met een automaat te rijden en ze hebben hier niets anders. Ook zijn de verkeersregels hier anders dan thuis en ik snap daar nog steeds niets van. Het rijden lukte dan ook niet, ik wilde steeds schakelen en wist niet wanneer ik voorrang had. Dus dat plan hebben we maar laten varen. We gingen het maar met de camper proberen in Sequoia NP.

Bij Sequoia aangekomen werd ons afgeraden om met de camper het park in te gaan. We zijn naar de visitor centre gegaan voor info en een junior ranger program en ook daar werd ons gezegd niet door te rijden. Daarom maar naar de campground gegaan. We hadden gereserveerd bij Sequoia RV Ranch, een mooie, groene campground aan de rivier. We hebben ook een mooie plek aan het riviertje gekregen.

Het was nog vroeg toen we hier aankwamen. Gelukkig was er een swimming pool en daar hebben de kinderen zich de hele middag vermaakt. Eerst durfden ze het water niet in, er zaten namelijk vissen, maar toen ze eenmaal goed doorwaren, wilden ze er niet meer uitkomen.

Walter heeft ondertussen een middagdutje gedaan (nou, zeg maar gerust een dut) en ik heb lekker buiten zitten lezen. Eigenlijk vond ik het wel zonde van de dag, maar iedereen vond zo'n dagje rust eigenlijk wel lekker. 's Avonds weer de barbecue aangestoken en na het eten een kampvuur gemaakt, marshmallows geroosterd en genoten van de stilte. Wel moeten we alles goed opruimen vanavond, er zitten hier beren en die komen op de geuren van eten af.

Omdat we toch graag de giant sequoia's willen zien, hebben we besloten om morgen om 6 uur op te staan en dan naar de andere ingang van het park te rijden, dit is een tocht van ongeveer 2 uur. Volgens de rangers kan je via die kant wel met een camper het park in. Dus lukt het hopelijk morgen wel om de bomen te zien.