Vandaag was denk ik één van de hoogtepunten van onze reis. We waren erg vroeg wakker, omdat de eerste mensen al om 6 uur van de camping vertrokken. En met die grote auto's hier, is dan meteen de hele campground wakker. Maar goed, we wilden toch vroeg op om naar Horseshoe Bend te gaan.

Dit is een prachtige blik op de Colorado-rivier die de vorm heeft van een hoefijzer. We kwamen aanrijden in de middle of nowhere, in de felle zon. Vanaf de parkeerplaats moesten we ongeveer 20 minuten lopen door rul zand, heuvel op en heuvel af. We waren al moe toen we er aankwamen. Maar de beloning was fantastisch. We stonden aande rand van een canyonen zagen diep onder ons de rivier kronkelen. Volgens Walter zeker 500 meter diep. Een schitterend gezicht. Heel ver in de diepte zagen we ook wat bootjes voorbij komen, dat lijkt me ook prachtig om te doen, misschien iets voor een eventuele volgende keer.

Het teruglopen was wat minder, bijna de hele tijd heuvel op. Dan is het wel fijn als je aankomt bij je camper, alles bij de hand, eten, drinken, toilet.

Na Horseshoe Bend zijn we naar Antelope Canyon gereden. Er zijn daar 2 verschillende slot-canyons, maar wij hadden gehoord dat de Lower Canyon leuker was met kinderen. Antelope Canyon is gelegen op Navajo land, dus je moest ook permit aan hen betalen. Een gids brengt je dan naar de canyon. Als je daar aankomt, weet je niet wat je ziet. In de grond is een smalle scheur (ik kon er nog wel doorheen) en daar moet je je in laten zakker. Maar als je beneden komt, weet je niet wat je ziet. Door Antelope Canyon stroomt geregeld water, dus de wanden zijn prachtig afgesleten in golfbewegingen. Bovenlangs valt de zon in de canyon, wat een schitterend kleurenspel oplevert. Ook de kinderen vonden het prachtig. Je wandelt door smalle gangetjes, klimt over rotsen, daalt af via gammele trappetjes en overal die prachtige golvende, gladgeschuurde rotsen. Het enige nadeel is, dat als je eindelijk de canyon uit bent, je midden in de woestijn staat en je nog terug moet lopen, weer door rul zand en heuvel opwaarts. Maar het is echt de moeite waard, ik zou er zeker nog eens teruggaan.

Na al dat lopen, hadden we wel honger gekregen en zijn dus vooral voor Manon naar McDonalds gegaan. Manon helemaal gelukkig. Daarna zijn we doorgereden naar Glen Powell Dam. Deze dam houdt de Colorado rivier tegen om electriciteit op te wekken. Bij de visitor centre hebben we Manon geholpen met het junior ranger programma. Hiermee heeft ze een badge verdiend en moest ze een eed in het engels afleggen. Heel leuk !!

Daarna wilden we naar het strand bij Lake Powell, maar we konden het niet vinden. Dus maar terug naar de campground, waar de kids nog gezwommen hebben. Vanavond lekker kip van de barbecue, helaas niet voor 25 personen, hahaha. Nu gaan we rustig opruimen en weer op tijd naar bed, morgen willen we vroeg vertrekken.