Vanmorgen hebben we eerst lekker uitgeslapen. Daarna ontbeten met een prachtig uitzicht op de Half Dome en Glacier Point. De squirrels lopen bijna tussen onze voeten door. Daarna liepen we even naar het backpackers camp van North Pines Campground. Walter heeft hier ongeveer 20 jaar geleden geslapen, samen met Bert, Paul en Alex. Even herinneringen ophalen. Daarna naar de stables waar we een paardrijtocht boekten voor dezelfde middag. Dit is iets wat vooral Manon erg graag wilde.

Daarna zijn we met de shuttle-bus naar de Village gegaan. Dat werkt toch erg goed, die shuttle-bussen. Ze stoppen bij de campground voor de deur, rijden ongeveer iedere 10 minuten, tot 22.00 uur. Je stapt op, stapt uit waar je wilt en betaalt hier niets voor (ja, we blijven hollanders). Bij het visitor centre is eigenlijk altijd wel een interessante tentoonstelling over het Nationale Park. In Yosemite was ook een tentoonstelling over de Miwok indianen die hier vroeger woonden. Buiten stonden de woningen en binnen liet een ranger zien hoe kettingen gemaakt werden. Rangers zijn altijd bereid om informatie te geven, en vertellen altijd leuke dingen tegen de kinderen. Daarna gauw wat boodschappen gedaan, gegeten en omgekleed voor de paardrijtocht.

De stallen zijn vlak naast onze campground, dus het was nog geen 5 minuten lopen. Walter was zenuwachtig, die bleef naar de wc lopen. Bij de stallen moesten we eerst een formulier invulllen dat we ons bewust waren van alle risico's en dat de organisatie niet verantwoordelijk was. Daarna een instuctiefilm bekijken waarin vermeld werd wat er allemaal mis kan gaan, de paarden kunnen op hol slaan, je kan ervan af vallen, paarden bijten en trappen. Je begrijpt, Walter kreeg er steeds meer zin in. Na het passen van de helmen, kreeg iedereen een dier toegewezen. De meeste dieren waren muilezels, een kruising tussen paard en ezel. Anouk kreeg een paard en Menno een Mustang die in het wild geboren was.

Daarna gingen we op pad voor een tocht van 2 uur langs het Mirror Lake. Een prachtige tocht, jammer alleen dat het meer droog staat. Na 20 minuten vroegen de begeleiders of alles in orde was met iedereen, Walter vroeg toen of ze ook kussentjes hadden. Mark, onze gids, had er wel lol in en vroeg iedere keer 'everything oke, Walter.'

Helaas moesten we halverwege de tocht via dezelfde weg terug, de weg was versperd door een rockslide. Menno vond het allemaal wat minder, hij had dorst, pijn aan zijn kont en benen en was blij dat we terug waren. Toen de gids vroeg hoe hij het gevonden had, zei hij: 'I am demolisched'. Manon daarentegen vond het prachtig, ze was niet weg te slaan bij Flipper, haar mule. Ook ik vond het erg leuk, ik wilde zelfs weer zelf gaan paardrijden, maar mijn knieën zeiden na 2 uur wat anders.

Toen we terug bij de camper waren, zijn Walter en de kinderen gaan zwemmen in de Merced river. Jammergenoeg was het water nogal koud, dus dat duurde niet lang. Daarna weer barbecuën en marshmallows op het campfire. Gelukkig hadden we nu veel rustigere buren dan gisteren, zodat wij konden genieten van de rust van de sterren en de natuur.

Na een lekker glaasje wijn in het maanlicht (romantisch hoor), zochten we ons bed weer op.