Vanmorgen liep de wekker om iets voor 6 uur af. Wel wat vroeg voor een vakantiedag, maar ja. Ik ging gauw douchen, Walter koppelde de camper af, de meiden gingen in ons bed liggen en we waren klaar voor vertrek. De weg naar het park ging nu via een flinke omweg. Helaas was het ook geen gemakkelijke weg, erg smal, veel bochten en alsmaar stijgen. Ik was af en toe doodsbang en was blij dat er weinig tegenliggers waren, daarvoor was het nog te vroeg. Na ongeveer 2 uur rijden, kwamen we aan bij de ingang van King's canyon, we moesten via dit park naar Sequoia. King's canyon is prachtig, heel groen en hele diepe dalen. Bij een uitzichtspunt zijn we gestopt en hebben de kinderen wakker gemaakt, die hadden al die tijd geslapen. Daar wat ontbeten en verder op pad naar Sequoia.

Na nog ongeveer 3 kwartier rijden kwamen we aan bij het Giant Forest. Hier begint de wandeling naar General Sherman Tree, de dikste boom ter wereld. Het is ongelooflijk om te zien, hoe groot die sequoia-bomen zijn, de omtrek bij de grond was ongeveer 33 meter. Daarna zijn we nog een wandeling gaan maken door het Giant Forest, waar veel sequoia-bomen staan. Daar zagen we ook nog The House, een verzameling van dicht bij elkaar staande sequoia's. Het wandelen viel wel tegen, Sequoia NP ligt op ongeveer 2300 meter hoogte, dus de lucht is heel ijl. Dit merk je ook goed met lopen, dalen gaat nog wel, maar stijgen, valt erg tegen.

(Zoek Anouk op bovenstaande foto)

Na in de camper weer wat gegeten te hebben, zijn we naar het visitor centre gereden voor Manon haar badge. Ze hoefde deze keer geen eed af te leggen, de ranger keek de opdrachten na, gaf haar een hand en overhandigde de badge. Daarna vertrokken we richting Yosemite.
Deze trip viel erg tegen, het duurde alleen al uren om bij de snelweg te komen. Omdat we zo hoog zaten, moesten we erg veel dalen, dit rijdt met een camper niet prettig. Uiteindelijk waren we pas rond 17.00 uur bij de ingang van Yosemite, vanaf daar is het nog 3 kwartier rijden naar de campground. Dit was wel een mooie tocht, door prachtige naaldbossen en machtige rotspartijen.

Helaas zagen we op een gegeven moment de bosbranden in de verte. Verschrikkelijk als je dat ziet, grote rookwolken, blushelicopters die af en aan vliegen, de rooklucht die je ruikt. Ook op de kinderen maakte dit wel veel indruk, ze waren vooral bang voor de dieren die er leven. Je ziet de verbrande bomen op de bergtoppen staan, dit is een triest gezicht.

Uiteindelijk waren we bij North Pines, onze campground. Voor het eerst geen hooked-up, we hebben dus geen water en electriciteit. Wel kunnen we de watertank van de camper goed vullen en wat lampen op de accu laten branden. Volgens Menno is dit echt kamperen. We hebben wel een mooie plek, recht aan de Merced rivier. Alleen hebben we erg luidruchtig buren, een groep Spanjaarden die ontzettend hard praten en lachten. Hier zijn we niet blij mee, maar we kunnen daar niets aan doen.
We moeten wel oppassen voor beren hier, al het eten moet opgeborgen worden, niets in het zicht laten liggen. Klinkt wel serieus, al is de kans erg klein dat we een beer zullen zien. Als ik me vannacht nou maar niet vergis en Waltervoor een beer aanzie.