Moe, maar voldaan, zo kun je onze toestand op dit moment wel omschrijven. We hebben vandaag de hele dag doorgebracht in Archer NP, een prachtig park met allerlei natuurlijk bogen en bruggen.Vroeger lag Utah op een plateau, veel hoger dan nu, de rest eromheen was oceaan. Deze is opgedroogd en bovenop deze zoutlaag zijn rotsen gevormd. Zout is instabiel, dus zakt het weg. Water en erosie doet de rest, al die grillige vormen en bogen zijn op die manier gevormd.

Als eerste maakten we een korte wandeling rondom Balanced Rock, een hoge piek met daarop een enorm rotsblok. Daarna reden we door naar de Two Windows. Hier maakten we een hike van ongeveer 3 kwartier, prachtig om te zien. De meeste rotsen zijn hier rood omdat ze ijzer bevatten, wat samen met de witte zoutlagen een prachtig gezicht oplevert. Het is verbazingwekkend om te zien hoe al die bogen zijn gevormd en standhouden. Uiteindelijk zullen ze instorten, dit is vorig jaar ook gebeurd.

Na deze hike zijn we naar het visitorcentrum gereden, waar Manon weer een badge verdiend heeft en dus weer een eed moest afleggen in het engels. Het ging nu al beter dan de vorige keer. Op de parkeerplaats in de camper hotdogs gegeten, makkelijk als je je hele huis zo bij je hebt. Daarna weer terug het park ingereden.

We wilden ook graag Delicate Arch zien, het symbool van Utah, dit staat ook op de nummerborden. Nu is het 2,5 km lopen naar deze arch in de brandende zon en dan moet je ook nog terug. Dit leek ons niet zo'n goed idee, omdat we vanmiddag ook nog een wandeling van 3 uur lang moesten doen. Gelukkig was er ook een viewpoint, dan zag je de arch van een afstand. Dit was ongeveer 1 kilometer, wel bergopwaarts en weer in de brandende zon, je zit hier tenslotte in de woestijn. Maar wel de moeite waard, wat een prachtig gezicht. De boog die je al zo vaak op foto's hebt gezien, staat nu voor je.

Hierna zijn we de hele weg door het park afgereden. Onderweg was genoeg moois te zien. We moesten ons om 15.45 uur melden op de parkeerplaats bij de Fiery Furnace Point. Omdat we wat tijd over hadden, zijn we hier wat eerder naar toe gegaan en hebben even rustig aan gedaan. Daarna ons klaargemaakt voor de wandeling. Wandelschoenen aan, insmeren en ieder minstens 2 liter water in zijn rugzak. Deze wandeling wordt 2x per dag georganiseerd voor een groep van 25 mensen. Een ranger neemt je mee een gebied in, waar je alleen niet in mag, alleen met een speciale permit. De hike duurt 3 uur, maar onderweg wordt er ook veel verteld door de ranger. Een prachtige tocht, klimmen, klauteren, door kloofjes heen (ik hoef nog niet op dieet, ik paste overal nog doorheen). De kinderen waren superenthousiast, Manon wilde nog wel een keer lopen. Gelukkig liepen we tussen de rotsen, dus veel schaduw en de 3 uur vlogen voorbij. Opnieuw een hoogtepunt van deze vakantie.

Daarna terug naar de campground. Gelukkig ligt McDonald's aan de overkant, dus je raadt al wat wij als diner hadden. Het was ondertussen al 8 uur voordat we terugwaren. Iedereen was moe, met moeie voeten, dus Manon ging gauw douchen en naar bed. Ik denk dat wij snel volgen.

Al die indrukken die je opdoet, het is best wel vermoeiend. Het lijkt al wel weken geleden dat we in LA waren. Ik denk dat we thuis pas goed beseffen wat we allemaal gezien hebben. Maar wat is dit land prachtig, de natuur overweldigend. Ik hoop dat het op jullie ook zo overkomt, want soms is het moeilijk te omschrijven hoe mooi het hier is.

Gijs, we wensen jou en je familie veel plezier in Zeeland. Kom na de vakantie maar eens gauw langs om alle foto's te bekijken. Groetjes van Menno.