Worden we iedere morgen rond 6 uur wakker, en nu het vandaag nodig was, sliepen we door tot 7 uur. Vlug opgestaan, want vanmorgen gaan we raften. Snel ontbijten, drinkflessen klaarmaken, insmeren tegen de zon, waterschoenen aan en haasten. Gelukkig kwam iemand van de organisatie Tag-a-Long ons bij de campground ophalen, dus we konden de camper laten staan. Bij Tag-a-Long aangekomen, kregen we reddingsvesten aangemeten. Daarna werden we met ongeveer 20 man en 2 gidsen weggebracht met de bus. Deze rit duurde ongeveer 35 minuten, onderweg vertelden de 2 mannen leuke weetjes over de omgeving.

Aangekomen bij de startplaats, werden er 2 boten uitgeladen. Het duurde ongeveer 15 minuten om de boten startklaar te maken, ondertussen konden wij nog een laatste keer naar de toilet, na ja, toilet. De pot stond er wel, maar eronder was een diep gat in de grond, dus je kunt je de luchten die daar hingen wel voorstellen. Maarja, als je moet, dan moet je.

Een van de gidsen was een vrolijke vent met lang haar en een lange baard. Echt zo'n survival-type en dus wilde Walter graag bij hem in de boot. We zaten het totaal met z'n 10-en in de boot, de gids, zijn naam was Jay, niet meegeteld. En daar ging we, de Colorado-rivier op!!

De totale trip duurde 2,5 uur. Het was ontzettend leuk, met af en toe wat kleine versnellingen. Als je de foto's ziet, lijkt het heel wat, maar in het echt viel het erg mee. Jay vertelde heel veel, over het raften, over zichzelf en over de omgeving. Hij probeerde alle namen te onthouden, maar met Manon had hij nogal moeite. Anouk heeft al een baan aangeboden gekregen, hij zoekt mensen die nederlands, duits en/of frans spreken, dus ze mag over 3 jaar komen.

Af en toe mochten we ook de boot uit om te zwemmen, wel met zwemvesten aan. In het water gaan was niet zo'n probleem, je liet je gewoon van de boot afglijden, terug in de boot komen was een heel ander verhaal. Jay was sterk genoeg, die tilde iedereen zo in de boot. Maar Walter, eigenwijs als hij is,dacht dat hij zelf wel in de boot kon komen. Dit lukte uiteindelijk ook, maar vraag me niet hoe. Verstandig als ik ben, bleef ik op de boot, iemand moest tenslotte foto's nemen.

Op een gegeven moment mocht je de boot af, maar in het water moest iedereen elkaar vasthouden. Daarna voeten omhoog en je met de stroomversnelling laten meedrijven. Dit vonden ze ontzettend leuk, al gilde Anouk wel de hele boel bij elkaar.

Na de tocht werden we met de bus weer terug naar Moab gebracht en bracht een medewerker ons weer naar de campground. Wat een service. Daar aangekomen, gingen we snel lunchen, want we hadden wel honger gekregen. De kids gingen toen nog zwemmen, terwijl Walter en ik boodschappen gingen doen. Aan het eind van de middag zijn we de winkelstraat van Moab doorgelopen, best een gezellig plaatsje. Veel souvenirwinkels en Anouk en Manon hebben allebei een pyjama met elanden erop gekocht, die zie je hier overal (de pyjama's dan). Daarna lekker gegeten bij Eddy McStiff's, wederom een aanrader van het forum. Nu nog even lekker buiten zitten, de temperatuur is nu lekker, overdag is het erg warm 35-40 graden.

Ontzettend leuk alle reactie's die we van jullie krijgen. Het is iedere dag weer leuk om alles vanuit Nederland te lezen. Denise en Guido, we hopen dat het nu beter gaat met Rens, geef hem maar een knuffeltje van ons. Iedereen de groetjes van ons allemaal en tot schrijfs!!